Nöbetçi Eczaneler
Erzincanspor’da mali sıkıntılar gün yüzüne çıkmaya devam ediyor. Kulübün Denetim Kurulu Başkanı Zeki Polat, sosyal medya hesabından yaptığı açıklamayla camiayı sarsan bir gelişmeyi paylaştı. Polat’ın ifadelerine göre, kulübün geçmiş yıllardan kalan borçları sebebiyle Erzincanspor’a ait takım otobüsü için icra işlemi başlatıldı.
Zeki Polat yayınladığı mesajda; ‘Erzincanspor’da denetçi olarak görev yapıyorum.
Sadece bir sıfat değil bu, bir sorumluluk. Her kuruşuna, her harcamaya, her satıra sahip çıkmaya çalışıyorum. Çünkü bu kulüp bizim. Çünkü bu şehre borcumuz var. Göreve gelirken büyük bir borç yüküyle geldik. Biliyorduk, zordu… Ama “doğru plan, doğru harcama, doğru denetim” dedik. Belki borcu silemezdik hemen ama en azından vicdanımızla yönetebilirdik. Geçmiş dönem hesaplarını inceledim, Eksikleri, fazlaları, suskunlukları, fazlaca yüksek sesleri bir bir not ettim. Tespitlerimi raporladım, ilgili yerlere ilettim. Amaç üzüm yemekti. Bağcıyı dövmedim. Sadece bağın bir sahibi olduğunu hatırlatmak istedim. Kulübe oy için üye yapılmasın dedik… Aidat sistemini işler hale getirmek istedik… Sistemi şeffaflaştırmak, aidiyet duygusunu yeniden inşa etmek istedik… Ne için? Adalet için. Kurumsallaşma için.
Bu kulübün yarınları için. Ama sonra ne oldu biliyor musunuz? Kulübü bu hale getirenleri neredeyse alkışlayan bir kalabalık çıktı ortaya. Aidatların resmi siteden duyurulmasına bile cahilce laf edenler, “Bu işler böyle mi yapılır?” diye parmak sallayanlar oldu. Vicdanı olanı “eş başkan”, Hesap soranı “gölgede başkan” ilan edenler oldu. Ve bazıları çıktı, şöyle dedi: “Anagold sponsor olursa herkes yapar.” Ama unuttukları bir şey var: Bu kulübün Anagold’la olan sponsorluk anlaşması 31.12.2024 tarihinde sona erdi. Ve biz bu anlaşma bittikten sonra göreve geldik. Sponsor yoktu ama borç vardı. Hem de büyük bir borç… Yani biz, olmayan sponsorlukla ayakta durmaya çalışırken, Bizi eleştirenler, o borcun ne zaman ve nasıl oluştuğunu unutmayı tercih etti. Çünkü niyet bozuktu… Ve şimdi… Bugün takım otobüsüne yakalama kararı çıktı. Evet, yanlış okumadınız: Futbolcu değil, teknik direktör değil, yönetici değil… Otobüs! Şimdi otobüsü hacizle götürseler, kim binecek dolmuşa? Kim konuşacak mikrofonlara? Kim otobüse “pis” diyecek? Yoksa tabelaya üç puan yazınca otobüs kendiliğinden geri mi gelecek? Yine de biz susmuyoruz. Çünkü biz sadece görevimizi yaptık. Sadece doğruyu savunduk. Sadece “bu kulüp tabela skoru kadar değil, alın teri kadardır” dedik. Ama şehir başka bir şey izliyormuş meğer. Bir skor tabelasıymış her şeyi ölçen.
Kazanırsan susarlar, Kaybedersen ne yaptığını bilmeden konuşurlar. Bugün “paranız yoksa niye geldiniz?” diyenler, Yarın “bu işi sadece parayla değil, yürekle yapanlar lazımdı” diyecekler. Bugün “bu parayı veren var” deyip ortalığı karıştıranlar, Yarın “nerede o eski vicdanlı yöneticiler” diye arayacak ve dansözlere rahmet okutacaklar… Ama biz susmayacağız. Çünkü bu şehirde hâlâ dürüstlüğe, denetime, vicdana inananlar var. Tabelada yazmasa da biz biliyoruz… Vicdan skorla ölçülmez. Ve bir gün bu şehir, Alkışladığı yanlışları değil, Sessizce doğruyu savunanları anımsayacak’ dedi.